1994. Νότια Αφρική. Ο Νέλσον Μαντέλα έχει μόλις αποφυλακιστεί και κατά τους τελευταίους αιματηρούς μήνες του απαρτχάιντ οι εντάσεις σταδιακά αυξάνονται. Φυλετικές σέχτες, με την υποστήριξη της λευκής κυβέρνησης, κηρύττουν αιματηρό πόλεμο μεταξύ τους και στους δρόμους του Σοουέτο αντηχούν πυροβολισμοί. Μέσα σε όλα αυτά βρίσκεται το Bang Bang Club, τέσσερις νέοι (λευκοί) δημοσιογράφοι, που δημοσιοποιούν το μακελειό που ρήμαξε τους δρόμους της πόλης.

Για το Bang Bang Club: Η ονομασία Bang Bang Club ήταν ένα παρατσούκλι για τους φωτογράφους Γκρέγκ Μαρίνοβιτς (Ράιαν Φελίπε), Κέβιν Κάρτερ (Τέιλορ Κίτς), Κεν Όστερμπροκ (Φράνκ Ράουτενμπαχ) και Γιοάο Σίλβα (Νιλς Φαν Γιάρσβελντ) γιατί ήταν πάντα εν μέσω των πυρών, ή του «bang-bang» όπως έλεγαν οι ντόπιοι. Οι νεαροί άντρες όμως ήξεραν ότι η αλήθεια έπρεπε να βγει προς τα έξω. Ορμώμενοι από αδρεναλίνη και ηθικά εξοργισμένοι, ρίσκαραν την ζωή τους για να καταγράψουν τη φρίκη του εμφύλιου πολέμου που καταρράκωσε το έθνος. Με την βοήθεια του Ρόμπιν (Μαλίν ʼκερμαν), τον ικανό κι ευθύ φωτογραφικό τους συντάκτη, οι φωτογραφίες τους βοήθησαν να επικεντρωθεί το παγκόσμιο ενδιαφέρον στην δοκιμασία της Νότιας Αφρικής και να ξεσηκώσουν την διεθνή γνώμη για το τέλος του απαρτχάιντ. Ο Γκρέγκ Μαρίνοβιτς και ο Κέβιν Κάρτερ κέρδισαν από ένα βραβείο Πούλιτζερ ο καθένας για εκπληκτική επίδειξη δημοσιογραφίας, αλλά αντιμετώπισαν και την οργή πολλών έγχρωμων Νότιοαφρικανών, που δυσαρεστούταν με τον γεγονός ότι λευκοί ξένοι κέρδιζαν διεθνή φήμη για την εκπροσώπηση των δικών τους αγώνων στον υπόλοιπο κόσμο.

Για την ταινία: Ο σκηνοθέτης Στίβεν Σίλβερ έχοντας ως πρώτη ύλη το βιβλίο «The Bang-Bang Club: Snapshots from a Hidden War» των Γκρέγκ Μαρίνοβιτς,και Γιοάο Σίλβα, προσφέρει ένα ατρόμητο βλέμμα στην πολιτική διαμάχη – και την σφοδρή μάχη των δρόμων – στην οποία οι φωτογράφοι βρέθηκαν μπλεγμένοι, δανείζοντας στην ταινία μια συγκλονιστική δημοσιογραφική οπτική που μας τοποθετεί σε μια οδυνηρή στιγμή της ιστορίας. Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, πρόκειται για μια ταινία – οδυνηρή εξερεύνηση για την επίδειξη ηρωισμού μπροστά στο πρόσωπο της βίας. Η δημοσιογραφία τύπου «γκόνζο» εξυμνείται και όπως έγραψε ο Μαρκ ʼνταμς στο Screen «Ο Στίβεν Σίλβερ στην εντυπωσιακή του ταινία καταφέρνει να συνδυάσει την πολιτική με την δράση, το χιούμορ, τη φωτογραφία και τα ηθικά διλήμματα».